Brief van Edouard Carmignac Edouard Carmignac schrijft over actuele economische, politieke en maatschappelijke aangelegenheden.

      Geachte heer, mevrouw,

   Drie maanden geleden schreef ik u dat de pessimistische stemming op de markten mij onterecht leek. Uit onze analyse van de grootste bronnen van onzekerheid bleek namelijk dat er onderhuids heel wat kansen te rapen vielen.

     Die onzekerheid hield – en houdt – zoals gezegd in wezen verband met drie oorzaken:

     De strijd van de centrale banken tegen de inflatie. Het effect van de Russische inval in Oekraïne op de energie- en voedingsprijzen maakte het noodzakelijk om een sterk restrictief monetair beleid te voeren, terwijl daarvoor in de nasleep van de coronapandemie de wereldwijde liquiditeit ongezien sterk was aangezwollen. Nu de budgettaire steun voor de economie in de Verenigde Staten wegebt, tekent zich een duidelijke vertraging af. Hoe sterk zal die moeten zijn om de krappe Amerikaanse arbeidsmarkt te doen afkoelen en de inflatieverwachtingen fors te doen dalen? Heel wat voorlopende indicatoren wijzen al op een verzwakkende conjunctuur. In een zware recessie geloven wij nog steeds niet – daarvoor is de politieke tolerantie voor een sterke toename van de werkloosheid te klein. In Europa daarentegen wordt een recessie minder waarschijnlijk. De budgettaire maatregelen houden de economie overeind en de kans op energietekorten neemt af. Daarom denken wij dat Europese activa hun inhaalbeweging tegenover Amerikaanse zullen voortzetten en met name de euro terrein op de dollar zal blijven terugwinnen.

     De geopolitieke risico's en de energiecrisis in Europa. Zoals wij hadden verwacht is het gevaar voor energietekorten in Europa – mede dankzij de milde weersomstandigheden – alvast voor deze winter van de baan. Ook de komende jaren hoeven we ons daar hoogstwaarschijnlijk geen zorgen meer om te maken. Na de mislukte invasie in Oekraïne gaat Vladimir Poetin waarschijnlijk in de fout. De verwachting is dat hij een nieuw offensief lanceert, ten laatste wanneer komende lente de dooi inzet en misschien zelfs al eind februari, precies een jaar na de start van de gevechten. Lijdt het Russische leger een nieuwe nederlaag, dan zou dat de positie van Poetin verder ondergraven en groeit de kans op een paleisrevolutie. Een dreiging die minder opvalt, situeert zich rond Iran. Dat levert allerlei wapens aan Rusland, in het bijzonder drones, en zou dicht bij de ontwikkeling van een kernwapen staan. Nu in Israël rechts opnieuw aan de macht is, neemt het risico op een preventieve aanval toe, waarbij een blokkering van de Perzische Golf niet uit te sluiten valt.

     De opleving van de Chinese economie. In mijn vorige brief liet ik u weten ervan overtuigd te zijn dat China niet anders zou kunnen dan binnenkort af te stappen van het beleid om geen enkele coronabesmetting te tolereren. Daarvoor betaalden de economie, de hele samenleving en vooral de Chinese jongeren namelijk een veel te hoge prijs. De koerswijziging kwam er nadat het Partijcongres Xi Jinping in oktober een nieuwe ambtstermijn had bezorgd en was bruusker dan wij westerlingen hadden vermoed. Zodra het trauma van een brede besmettingsgolf verwerkt is, valt te verwachten dat de Chinese economie snel weer haar veerkracht zal tonen en dat de consumptie, die bijna twee jaar onverbiddelijk de kop is ingedrukt, een hoge vlucht zal nemen.

     De sluier van onzekerheid die in oktober nog over de vooruitzichten voor beleggers hing, is met andere woorden deels opgeheven, maar verbergt niettemin nog steeds heel wat veelbelovende kansen.

     Met die voorzichtig optimistische noot wens ik u een gelukkig en welvarend nieuw jaar.