Ons maandelijkse beleggingsoverzicht: Oktober 2022

Vorige maand gingen beleggers ervan uit dat de centrale banken uiteindelijk als een gitarist te werk zouden gaan. Bij het stemmen van zijn instrument zoekt de gitarist de juiste toonhoogte door met de stemknoppen de snaren strakker of losser te draaien. Die handeling vereist echter een zekere vaardigheid, in de wetenschap dat een snaar kan breken als hij te strak wordt aangetrokken. Daarom gaan gitaristen zorgvuldig te werk. Telkens wanneer ze een snaar spannen, luisteren ze naar de toon voordat ze, als dat nodig is, de spanning opnieuw aanpassen.

In oktober hoopten beleggers dus dat de centrale banken dezelfde voorzorgsmaatregelen in acht zouden nemen bij het aanpassen van hun monetair beleid in reactie op de inflatie, om te voorkomen dat er een snaar zou breken. Anders gezegd, dat ze de financiële stabiliteit zouden handhaven. De Bank of England had immers besloten de monetaire verkrapping niet te beëindigen toen de exponentiële stijging van de langetermijnrente een bedreiging begon te vormen voor de Britse pensioenfondsen.

Beleggers hoopten dat 's werelds grootste geldschieters ook naar de toonhoogte zouden luisteren bij het afstemmen van hun snaren voordat ze weer aan de stemknoppen draaiden. Met andere woorden, dat ze de tijd zouden nemen om de effecten van het huidige renteniveau op de reële economie te beoordelen. Dit was ongetwijfeld ook de hoop van een aantal vertegenwoordigers van de centrale banken, als we afgaan op het ongemak, beschreven in de Wall Street Journal, waarmee ze het strakke tempo van de renteverhogingen van de Amerikaanse Federal Reserve (Fed) gadeslaan, of het besluit van de Bank of Canada om de rente met 50 basispunten (bp) te verhogen in plaats van de verwachte 75, uit angst voor een vertraging van zowel de vraag als de huizenmarkt.

Voorzichtigheid is hier op zijn plaats. Het zou een vergissing zijn om te denken dat het monetair beleid een andere wending zal nemen. De inflatie heeft weliswaar al een piek bereikt, maar is nog steeds hoog en de kans is groot dat dit de komende tijd zo zal blijven. Bovendien verschilt de tolerantiedrempel van regeringen en instellingen waarschijnlijk van land tot land, aangezien hun economieën sterk uiteenlopende kenmerken vertonen. Om er nog maar over te zwijgen dat de Europese Centrale Bank (ECB) vorige maand de rente met 75 basispunten verhoogde, de derde achtereenvolgende draai aan de stemknoppen sinds het begin van het jaar.

Het blijft een feit dat zowel centrale banken als beleggers zich waarschijnlijk steeds meer zorgen zullen maken over de groei, die zeer teleurstellend belooft te worden als gevolg van de schadelijke gevolgen van de aanhoudende inflatie, zoals blijkt uit de afkalvende activiteit van grote technologische groepen en hun weinig bemoedigende vooruitzichten. Dus terwijl 2022 het jaar zou kunnen zijn waarin de meeste renteverhogingen worden doorgevoerd en centrale banken haastig de korte rente opkrikken, zou 2023 wel eens een jaar van observatie kunnen worden voor centrale banken waarin ze de gevolgen van de renteverhogingen op hun economie gaan bestuderen.

De hoop dat de centrale banken zich meer zouden gaan interesseren in de economische groei, zorgde ervoor dat de obligatiemarkt zich in oktober enigszins kon herstellen (het rendement op tienjarige Amerikaanse staatsobligaties steeg naar 4,3%, maar zakte vervolgens weer onder de 4%). De euro steeg ten opzichte van de dollar en de aandelenmarkten in ontwikkelde landen zaten weer in de lift.

De opkomende markten hadden daarentegen te lijden onder de politieke situatie in China, waar president Xi Jinping tijdens het twintigste communistische partijcongres zijn machtspositie consolideerde, wat doet vermoeden dat het tijdperk van het zero-covidbeleid en economisch interventionisme nog lang niet voorbij is. Toch zal de Chinese regering naar verwachting nieuwe maatregelen blijven treffen om de groei te stimuleren, waarvan de meeste waarschijnlijk zullen worden aangekondigd op de Centrale Economische Werkconferentie in december.

Om te profiteren van de algemene neerwaartse trend en het pessimisme dat begin oktober weer de overhand kreeg, en gelet op de naderende inflatiepiek (basiseffecten van vorig jaar, maatregelen om het negatieve effect van de hoge energiekosten te temperen) en de veranderde stemming op de markten toen de centrale banken een andere toon aansloegen, namen we winst op de meeste van onze afdekkingsposities op de aandelenmarkten. Deze beslissing werd ook ingegeven door wat de financiële geschiedenis ons leert, namelijk dat er in een dalende markt soms stevige rally's kunnen ontstaan die langere tijd kunnen aanhouden.

Wij zijn van mening dat het extreme pessimisme van dit moment en de dalende waarderingen, waardoor bepaalde activa aantrekkelijk zijn geworden, waarschijnlijk tot het einde van het jaar een positieve impact zullen hebben op de zogeheten "aandelen met een voorspelbare groei" in onze portefeuille. We hebben ook een aantal afdekkingsposities van onze obligatieportefeuille opgeheven.

Door de stabilisatie van de rentetarieven zouden de obligatiemarkten als geheel weer wat lucht moeten krijgen, en meer specifiek de bedrijfsobligatiemarkten, waar het wanbetalingspercentage naar verwachting veel lager zal zijn dan de huidige waarderingen suggereren. Gezien het huidige rendement van het obligatiegedeelte van het fonds (ongeveer 6%), kunnen we stellen dat het verstrijken van de tijd een gunstige factor is voor de huidige portefeuille, wat een nauwgezette effectenselectie mogelijk maakt.

De markten kennen geen eenrichtingsverkeer en als de hele markt een scherpe daling laat zien, is het heel belangrijk om te begrijpen dat je maar beter tegen de stroom in kunt zwemmen om een minder gecorreleerd rendement te behalen, en dat je de snaren niet altijd tot het uiterste moet spannen, om te voorkomen dat ze breken.