Ons maandelijkse beleggingsoverzicht: december 2022

In december 2021 begonnen de grote centrale banken van de ontwikkelde landen aan een enorme cyclus van renteverhogingen. Een jaar later maakten ze met hun onverminderd restrictieve bekendmakingen duidelijk dat ze vasthouden aan die harde lijn.

De Amerikaanse Federal Reserve verklaarde dat haar monetaire beleid nog niet restrictief genoeg is en dat wanneer dat wel het geval zal zijn, het heel 2023 op dat niveau zal blijven. De Europese Centrale Bank (ECB) trok haar inflatieprognoses ingrijpend op en stelde een 'eindrente' – het hoogste niveau dat de richtrente bij de verkrapping van het monetaire beleid zal bereiken – van meer dan 3% in het vooruitzicht. De Japanse nationale bank, tot slot, verraste de markten door het tolerantieniveau voor de rente te verhogen en zo de bandbreedte waarbinnen de Japanse tienjaarsrente mag schommelen te vergroten (aan de bovenzijde).

Die tekenen van monetaire restrictie leidden tot een aanzienlijke daling van zowel de obligatie-indices (de Duitse tweejaarsrente steeg in één dag met 30 basispunten!) als de aandelenindices (de Nasdaq 100 daalde de voorbije maand met 9%). December was een perfecte afspiegeling van wat we heel 2022 hebben gezien: aandelen en obligaties die allebei lager koersen, waardoor beleggers niet, zoals gewoonlijk bij zwaar weer op de beurs, konden gaan schuilen in obligaties.

Afgelopen jaar heeft duidelijk aangetoond wat wij ruim een jaar geleden al zeiden, namelijk dat het niveau van de rente niet meer bepaald wordt door de centrale banken, maar door de inflatie. Nu de feiten ons gelijk geven (de centrale banken hollen achter de inflatie aan), moeten we wel concluderen dat in dit meer cyclische economische klimaat de voorkeur moet uitgaan naar actief beheer. Die stijl kan zich immers beter aan veranderende groei- en inflatietrends aanpassen dan een passieve aanpak.

De meest in het oog springende gebeurtenis van eind 2022 was het besluit van de Chinese overheid om een einde te maken aan haar zero-covidbeleid. Sinds Beijing in november de eerste versoepelingen aankondigde, werd uitgekeken naar een opheffing van de reisbeperkingen, het laatste obstakel voor een volledige heropening van het land.

De lokale beurzen reageerden verheugd op de ommekeer in het regeringsbeleid, ondanks de lage vaccinatiegraad en abrupte karakter van die ommekeer. De beslissing kwam voor veel beleggers als een verrassing en maakt duidelijk dat China binnenkort opnieuw zal bijdragen aan de groei van de wereldeconomie. Maar het besluit zal ook invloed hebben op de inflatie – een nieuwe factor waarmee we in 2023 rekening moeten houden in onze beleggingsstrategieën.

De centrale banken zeggen wel vastberaden te zijn de inflatie te bestrijden, maar doen dat wellicht niet tot elke prijs. In Europa, bijvoorbeeld, lijkt de ECB zich weliswaar op te maken om de komende kwartalen de depositorente op te trekken tot 3,5% en haar balans af te bouwen, maar zal de instelling die onder leiding staat van Christine Lagarde er wellicht over waken dat de financieringskosten van de kwetsbaarste landen in de eurozone niet al te bruusk stijgen nu er een bijzonder groot volume aan nieuwe staatsobligaties zit aan te komen – meer dan 100 miljard in januari alleen. Daarvoor is het gevaar voor fragmentatie van de eurozone te groot.

Tegen die achtergrond hebben wij onze liquide middelen geleidelijk weer belegd en opnieuw posities geopend in Italiaanse staatsobligaties, die een bijzonder aantrekkelijke carry bieden nu de Italiaanse tienjaarsrente is gestegen tot ruim 4,5%. Een normalisering van het monetaire beleid in de eurozone is alleen mogelijk als de risicopremies voor de perifere landen binnen de perken blijven.

Daarom hebben we ook onze blootstelling aan de euro vergroot, die eind december 2022 goed was voor 85% van de valutaposities van het fonds Carmignac Patrimoine. De inflatoire dynamiek blijft de komende kwartalen namelijk wellicht sterker in de eurozone dan in de Verenigde Staten, waardoor het renteverschil tussen Europa en de VS vermoedelijk zal slinken. Daar komt nog bij dat de energieprijzen, waarvan de stijging tot afgelopen najaar zwaar op de euro heeft gewogen, vandaag zijn teruggevallen tot onder het niveau van vóór de oorlog in Oekraïne. Daarnaast blijven we het aandelenrisico en het renterisico actief beheren – de nettoblootstelling van Carmignac Patrimoine aan de aandelenmarkten schommelde tussen 20% en 28%, het niveau waarmee wij 2022 hebben afgesloten, en de rentegevoeligheid van ons oudste fonds lag tussen 3,2 en 2,7.

Wij zijn ervan overtuigd dat het nieuwe jaar gunstig zal uitpakken voor wie opnieuw posities durft te openen in sectoren en regio's die de meeste beleggers de afgelopen jaren links hebben laten liggen of zelfs helemaal uit het oog verloren zijn.